Jermenske zajednice u Novom Sadu nema već gotovo čitav vek, a spomenik koji je ostao za njima je grobnica-kosturnica porodice Čenazi.
Ovaj nadgrobni spomenik nije samo sećanje na jednu zajednicu, nego i spomenik koji je svojom jedinstvenošću i načinom izrade omogućio njegovu dugovečnost, kao i status spomenika kulture.
Svojom dugovečnošću, ovaj spomenik je jedan od najstarijih u Novom Sadu jer je sagrađen davne 1790. godine. Na vrednosti mu daje i to što je u gradu malo šta preostalo iz perioda pre bombardovanja 1849. godine.
Spomenik se danas nalazi na Bulevaru Mihajla Pupina, nekoliko desetina metara udaljen od svog originalnog mesta, jer je pomeren sa prvobitne lokacije zbog izgradnje solitera.
Prethodno, zarad izgradnje Bulevara Mihajla Pupina, šezdesetih godina prošlog veka, srušena je i Jermenska crkva sa parohijskim domom i grobljem.
Spomenik porodici
Istorijski podaci pokazuju da je tokom druge polovine 18. veka najistaknutiju ulogu u jermenskoj zajednici u Novom Sadu imala porodica Čenazi. Njeni članovi su, po dolasku u grad 1739. i dobijanju novosadskog građanstva 1748. godine, svoje staro prezime – Džanazizjan, promenili u Čenazi. Rodonačelnik porodice je bio Sarkis Džanazizjan, trgovac i zemljoposednik 220 jutara zemlje.
Članovi porodice su narednih decenija bili istaknuti građani, čak i gradski senatori. Uglavnom su se uspešno bavili trgovinom i pomagali gradnju Jermenske crkve, a oko 1773. godine deca su podelila imovinu i skoro svi su napustili Novi Sad odlazeći u druga mesta da se bave raznim poslovima.
